Ο ιός των ανθρώπινων θηλωμάτων (HPV) προκαλεί το σχηματισμό θηλωμάτων, κονδυλωμάτων, κονδυλωμάτων και είναι ένας παράγοντας πυροδότησης για την ανάπτυξη καρκίνου του τραχήλου της μήτρας και του λάρυγγα. Λιγότερο συχνά, μπορεί να επηρεάσει την επένδυση του στόματος, τον οισοφάγο και τον επιπεφυκότα των ματιών. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, η συχνότητα της μόλυνσης έχει δεκαπλασιαστεί τα τελευταία 10 χρόνια. Στη χώρα μας, σύμφωνα με μελέτες στις περιφέρειες, ο επιπολασμός της HPV λοίμωξης κυμαίνεται από 29% έως 45%. Η ιατρική κοινότητα είναι ιδιαίτερα προσεκτική γιατί περίπου το ένα τρίτο όλων των απομονωμένων ιικών γονοτύπων προκαλούν την ανάπτυξη ογκολογικής παθολογίας.
Ταξινόμηση της πορείας της λοίμωξης από τον ιό των θηλωμάτων
Μπαίνοντας στο σώμα μιας γυναίκας, ο HPV μπορεί να δείξει διαφορετικές δραστηριότητες ανάλογα με την κατάσταση της ανοσίας. Ανάλογα με το πώς συμπεριφέρεται το παθογόνο, υπάρχουν διάφορες παραλλαγές μόλυνσης από τον ιό των ανθρώπινων θηλωμάτων:
- λανθάνουσα ροή. Ο ιός επιμένει στο σώμα, αλλά δεν προκαλεί παθολογικές αλλαγές στα κύτταρα. Δεν υπάρχουν συμπτώματα - η παρουσία ενός μικροοργανισμού μπορεί να προσδιοριστεί μόνο με μεθόδους μοριακής βιολογικής εξέτασης.
- Φλεγμονή που σχετίζεται με τον HPV Κατά κανόνα, στο φόντο του HPV, μιλάμε για τραχηλίτιδα ή αιδοιοκολπίτιδα, που οδηγεί τον ασθενή στον γυναικολόγο. Σε συνεννόηση, μπορεί να μάθει: πώς να θεραπεύεται ο HPV στις γυναίκες. Θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι ο ίδιος ο ιός δεν προκαλεί φλεγμονή, αλλά δημιουργεί συνθήκες για την ενεργοποίηση της φλεγμονώδους διαδικασίας.
- Το κονδύλιο, που εντοπίζεται στην ανογεννητική περιοχή και στη βλεννογόνο μεμβράνη της γεννητικής οδού, είναι μια μορφή της πορείας της PVI (λοίμωξη από ιό θηλώματος), η οποία απαιτεί τη χρήση σύγχρονων χειρουργικών τεχνικών για την αφαίρεση σχηματισμών. Μετά από χειρουργική αφαίρεση, καταστροφή με λέιζερ, κρυοκαταστροφή ή πήξη ραδιοκυμάτων, απαιτείται πολύπλοκη θεραπεία για την πρόληψη επιπλοκών και υποτροπής.
- Δυσπλασία του τραχήλου της μήτρας. Μπορεί να είναι ασυμπτωματικό ή να προκαλέσει έκκριση. Οι σοβαρές μορφές της νόσου είναι προκαρκινικές - για να αποφευχθεί αυτή η κατάσταση, η σωστή κατανόηση της θεραπείας του HPV στις γυναίκες είναι πιο σημαντική από ποτέ.
Η ταξινόμηση θα βοηθήσει τον γιατρό να επιλέξει τις πιο αποτελεσματικές τακτικές θεραπείας. Τα στελέχη των παθογόνων χωρίζονται επίσης σε ομάδες ανάλογα με την ικανότητά τους να προκαλούν ογκολογικές ασθένειες: HPV με υψηλό, μεσαίο και χαμηλό ογκογόνο κίνδυνο. Από τις 40 σεξουαλικά μεταδιδόμενες παραλλαγές του ιού, οι 14 ταξινομούνται ως υψηλού και ενδιάμεσου κινδύνου καρκίνου: -16, -18, -31, -33, -35, -39, -45, -51, -52, -56, - 58, -59, -66 και -68 τύποι.
Πώς μεταδίδεται ο ιός των ανθρωπίνων θηλωμάτων;
Στο γυναικείο πληθυσμό η λοίμωξη από HPV φτάνει το 70%. Ωστόσο, η παρουσία ενός παθογόνου στο σώμα δεν σημαίνει ασθένεια. Όταν ένα άτομο έχει υγιές ανοσοποιητικό σύστημα, στις περισσότερες περιπτώσεις η λοίμωξη από τον ιό HPV είναι παροδική — υποχωρεί από μόνη της μέσα σε 2 χρόνια. Εάν αυτό δεν συμβεί, τότε το ζήτημα της θεραπείας του ιού των ανθρωπίνων θηλωμάτων στις γυναίκες γίνεται σχετικό.
Η κύρια οδός μετάδοσης του ιού είναι η επαφή:
- σεξουαλικά?
- κάθετη (από τη μητέρα στο έμβρυο κατά τη διάρκεια του τοκετού).
- Οικιακά (όταν χρησιμοποιείτε πετσέτα, ξυράφι, εσώρουχα).
Οι νέοι μεταξύ 13 και 30 ετών είναι πιο ευαίσθητοι στη μόλυνση του ιού. Κατά την πρώτη σεξουαλική επαφή, ο κίνδυνος μόλυνσης είναι περίπου 60%. Ο ιός μπορεί επίσης να εισέλθει στο σώμα χωρίς άμεση σεξουαλική επαφή. Τα κορίτσια κινδυνεύουν περισσότερο από τον HPV και μετά τις συνέπειές του. Αυτό οφείλεται στις ιδιαιτερότητες της δομής των γεννητικών οργάνων τους.
Ιός των ανθρωπίνων θηλωμάτων στις γυναίκες: αιτίες
Στο γυναικείο πληθυσμό η λοίμωξη από HPV φτάνει το 70%. Ωστόσο, η παρουσία ενός παθογόνου στο σώμα δεν σημαίνει ασθένεια. Όταν ένα άτομο έχει υγιές ανοσοποιητικό σύστημα, στις περισσότερες περιπτώσεις η λοίμωξη από τον ιό HPV είναι παροδική — υποχωρεί από μόνη της μέσα σε 2 χρόνια. Εάν αυτό δεν συμβεί, τότε το ζήτημα της θεραπείας του ιού των ανθρωπίνων θηλωμάτων στις γυναίκες γίνεται σχετικό.
- ταυτόχρονη παθολογία του αναπαραγωγικού συστήματος.
- ενδοκρινικές διαταραχές?
- ανοσοανεπάρκειες και beriberi?
- κοινές οξείες μολυσματικές ασθένειες - SARS, άλλες ιογενείς και βακτηριακές λοιμώξεις.
- πρώιμη σεξουαλική επαφή.
- αμβλώσεις?
- κάπνισμα και κατανάλωση αλκοόλ·
- χρόνιο ψυχοσυναισθηματικό στρες που αποδυναμώνει το ανοσοποιητικό σύστημα.
- υπερβολικό σωματικό και ψυχικό στρες, ακανόνιστη καθημερινή ρουτίνα.
- περίοδος μετά τον τοκετό - λόγω άγχους και ορμονικών αλλαγών.
- Μακροχρόνια χρήση ανοσοκατασταλτικών και από του στόματος αντισυλληπτικών.
Η συχνή αλλαγή σεξουαλικών συντρόφων αυξάνει επίσης τον κίνδυνο τόσο της προσβολής νέων στελεχών του ιού όσο και της ενεργοποίησης μιας υπάρχουσας λοίμωξης. Όταν η ανοσία μειώνεται, ο ιός ενσωματώνεται στο κυτταρικό γονιδίωμα, με αποτέλεσμα υψηλή πιθανότητα καρκίνου - δεν έχει ακόμη ανακαλυφθεί πώς να θεραπεύσετε τον HPV στις γυναίκες σε αυτό το στάδιο της ιατρικής επιστήμης. Γι' αυτό είναι τόσο σημαντικό να διατηρείται υπό έλεγχο η δραστηριότητα του ιού και να τονώνεται σωστά το ανοσοποιητικό σύστημα.
Τα πρώτα σημάδια του HPV στις γυναίκες και επιπλέον συμπτώματα
Το πιο εμφανές σημάδι της παρουσίας του HPV στο σώμα μιας γυναίκας είναι η εμφάνιση θηλωμάτων στους βλεννογόνους των γεννητικών οργάνων και στο δέρμα της ανογεννητικής περιοχής. Δεν προκαλούν πόνο και συνήθως περνούν απαρατήρητα για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ωστόσο, η δραστηριότητα του ιού μπορεί να προκαλέσει την εμφάνιση άλλων δυσάρεστων συμπτωμάτων, εξαιτίας των οποίων μια γυναίκα επικοινωνεί αμέσως με έναν γυναικολόγο:
- παθολογική έκκριση από τον κόλπο, συνοδευόμενη από κνησμό και κάψιμο.
- συχνές υποτροπές κολπίτιδας, βακτηριακή κολπίτιδα.
- δύσοσμη κολπική έκκριση.
Κατά την εξέταση, ο γιατρός βλέπει καλοήθεις σχηματισμούς στο δέρμα, αλλαγές στο επιθήλιο του τραχήλου της μήτρας, σημάδια φλεγμονής. Ο καρκίνος μπορεί να εμφανιστεί μόνο στα τελευταία στάδια της χρόνιας λοίμωξης από τον ιό των θηλωμάτων.
Υπάρχει θεραπεία για τον ιό των ανθρωπίνων θηλωμάτων;
Για να κατανοήσουμε πώς αντιμετωπίζεται επί του παρόντος ο HPV στις γυναίκες, είναι απαραίτητο να κατανοήσουμε ποιες προσεγγίσεις χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία της λοίμωξης από τον ιό των ανθρώπινων θηλωμάτων. Η θεραπεία λοίμωξης από HPV περιορίζεται επί του παρόντος στις ακόλουθες δραστηριότητες:
- πρόληψη της εξέλιξης της λοίμωξης από τον HPV.
- εξάλειψη κλινικών εκδηλώσεων.
- Διέγερση συστηματικής και τοπικής αντιϊκής ανοσίας.
Δεν υπάρχουν φάρμακα που να οδηγούν στην πλήρη εξαφάνιση του ιού από τον οργανισμό. Ωστόσο, η έρευνα σε αυτόν τον τομέα βρίσκεται σε εξέλιξη - το επίκεντρο των γιατρών είναι η ανάγκη για συνδυασμένη θεραπεία διαφόρων εκδηλώσεων του HPV. Η έρευνα στον τομέα της γενετικής μηχανικής είναι πολλά υποσχόμενη. Οι επιστήμονες εξετάζουν το ενδεχόμενο να «ξαναγράψουν» τον ιικό κώδικα για να αυτοκαταστραφεί αντί να εξαπλωθεί. Η μείωση των αντιγράφων του ιού αποκαθιστά την τοπική ανοσία και εξαλείφει τη χρόνια φλεγμονή.
Πληροφορίες για τους γιατρούς σχετικά με το θέμα της «θεραπείας του HPV στις γυναίκες» περιγράφονται επί του παρόντος λεπτομερώς στις τρέχουσες κλινικές οδηγίες.
Πότε είναι απαραίτητη η επίσκεψη σε γιατρό;
Οι γυναίκες πρέπει να κάνουν τσεκ-απ με τον γυναικολόγο τους τουλάχιστον μία φορά το χρόνο. Επιπλέον, είναι απαραίτητο να συμβουλευτείτε γιατρό εάν εμφανιστούν ενοχλητικά συμπτώματα:
- νεοπλάσματα στην περιοχή των γεννητικών οργάνων.
- κονδυλώματα σε άλλα μέρη του δέρματος και των βλεννογόνων.
- πόνος στην κάτω κοιλιακή χώρα?
- ασυνήθιστη έκκριση ή άσχημη μυρωδιά από τον κόλπο.
- Κνησμός, οίδημα, ερυθρότητα των γεννητικών οργάνων.
Σε μια κατάσταση όπου σημειώθηκε τυχαία σεξουαλική επαφή, συνιστάται να συμβουλευτείτε έναν γυναικολόγο. Κάνει μια εξέταση, παίρνει ένα βαμβάκι λεκάνης και ξύνει για να ανιχνεύσει τον HPV.
Εάν εμφανιστούν θηλώματα σε άλλα μέρη του σώματος, απαιτείται διαβούλευση με δερματοφλεβολόγο. Εάν αναπτυχθούν θηλώματα ή κονδυλώματα στον πρωκτό, μπορεί να χρειαστεί η παρέμβαση ενός πρωκτολόγου. Αυτό θα βοηθήσει στον προσδιορισμό της τακτικής της θεραπείας και στον προσδιορισμό των θεραπειών για το θήλωμα που πρέπει να συνταγογραφηθούν στον ασθενή για αγορά σε φαρμακείο σε μια συγκεκριμένη περίπτωση.
Γενικό σχήμα θεραπείας
Το κύριο όπλο στην καταπολέμηση του HPV είναι η σταθερή ανοσία του ίδιου του ατόμου. Το Αμερικανικό Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων επισημαίνει ότι στο 90% των περιπτώσεων επαφής με τον ιό δεν υπάρχουν κλινικές εκδηλώσεις λόγω της αυτοκαταστολής του ιού από τη φυσική ανοσία αναπτύσσονται.
Η θεραπεία για τη λοίμωξη HPV πρέπει να είναι ολοκληρωμένη και να στοχεύει:
- Θεραπεία συνοδών ασθενειών;
- Εξάλειψη εξωτερικών εκδηλώσεων ασθενειών - ιατρικές και, εάν είναι απαραίτητο, χειρουργικές.
- μείωση του ιικού φορτίου.
- Τόνωση της άμυνας του οργανισμού.
Το χρόνιο ψυχοσυναισθηματικό στρες, το κακό περιβάλλον και οι συννοσηρότητες μειώνουν την ικανότητα του ανοσοποιητικού συστήματος μιας γυναίκας να αντιμετωπίσει μόνο του τον ιό. Υπάρχουν φάρμακα που, με άμεση αντιική και ανοσοτροποποιητική δράση, υποστηρίζουν τη δύναμη του οργανισμού και οδηγούν σε μείωση του ιικού φορτίου. Ένα από αυτά τα σύγχρονα φάρμακα είναι ένα σπρέι που περιέχει ενεργοποιημένο γλυκυρριζικό οξύ, το οποίο εξάγεται από τη ρίζα γλυκόριζας. Βοηθά στη διακοπή της έγκαιρης αναπαραγωγής του ιού και μειώνει τον αριθμό των αντιγράφων του γενετικού υλικού του HPV στο σώμα. Το εργαλείο διαθέτει ένα ειδικό ενδοκολπικό ακροφύσιο για τη χορήγηση του φαρμάκου στον τράχηλο και την ομοιόμορφη κατανομή του κατά μήκος των τοιχωμάτων του κόλπου. Η αντιική και ανοσοτροποποιητική θεραπεία στην λανθάνουσα πορεία της λοίμωξης από τον ιό των θηλωμάτων μπορεί να αποτρέψει την εμφάνιση δυσάρεστων συμπτωμάτων και τη μετάβαση της λοίμωξης σε πιο επιθετικές μορφές. Εάν ο ιός προκαλέσει αλλαγές στην περιοχή των γεννητικών οργάνων και στο επιθήλιο του τραχήλου της μήτρας, το σπρέι θα βοηθήσει:
- ανακουφίσει τη φλεγμονή?
- εξαλείψτε τον κνησμό?
- αποκατάσταση της ακεραιότητας του βλεννογόνου.
- Αύξηση της τοπικής ανοσίας.
Η χρήση του προϊόντος ενδείκνυται επίσης στην προπαρασκευαστική φάση για την αφαίρεση καλοήθων σχηματισμών που προκαλούνται από τον HPV προκειμένου να μειωθεί η δραστηριότητα του ιού και να αποφευχθεί η υποτροπή. Το φάρμακο βοηθά στην αναγέννηση του δέρματος και στην πρόληψη της προσκόλλησης μιας δευτερογενούς μόλυνσης.
Αφαίρεση θηλωμάτων και κονδυλωμάτων
Οι καλοήθεις σχηματισμοί που προκαλούνται από τον HPV αφαιρούνται, κάτι που μπορεί να γίνει χρησιμοποιώντας τις ακόλουθες μεθόδους:
- κρυοκαταστροφή - έκθεση στο νεόπλασμα με κρύο.
- ηλεκτροπηξία - επεξεργασία με ρεύμα υψηλής συχνότητας.
- Αφαίρεση με λέιζερ - υποβάλλεται σε ακτινοβολία λέιζερ στρώμα προς στρώμα μέχρι να εμφανιστεί μια ψώρα.
- χημική καταστροφή - επεξεργασία με ειδικά χημικά διαλύματα που εφαρμόζονται σε κονδυλώματα, καταστρέφοντάς τα.
- χειρουργική αφαίρεση - δεδομένου του υψηλού κινδύνου υποτροπής μετά από αυτό το είδος καταστροφής, συνταγογραφείται επιλεκτικά - όταν δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν άλλες μέθοδοι.
Οι νέες εξελίξεις στη θεραπεία του HPV περιλαμβάνουν το σύστημα CRISPR/Cas9, το οποίο κόβει σχεδόν πλήρως το DNA και ενσωματώνει τα τμήματα του, αδρανοποιώντας έτσι την περαιτέρω εξάπλωση του ιού.
πρόληψη
Για πρωτογενή πρόληψη, συνιστάται η χρήση αντισυλληπτικών φραγμών (προφυλακτικά), τα οποία, ενώ δεν παρέχουν απόλυτη προστασία έναντι του HPV, μειώνουν την έκθεση στον ιό. Θα πρέπει να είστε επιλεκτικοί στην επιλογή των σεξουαλικών σας συντρόφων. Εάν έχει συμβεί τυχαία σύνδεση, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ειδικό σπρέι για προστασία από τον ιό HPV, τον ιό του απλού έρπητα και τη μόλυνση από κυτταρομεγαλοϊό.
Μέχρι σήμερα, το εμβόλιο HPV είναι το πιο αποτελεσματικό. Προστατεύει από τους πιο συνηθισμένους και πιο κακοήθεις τύπους ιού των ανθρωπίνων θηλωμάτων. Σε πολλές χώρες, ο εμβολιασμός κατά του HPV περιλαμβάνεται στο ημερολόγιο υποχρεωτικών εμβολιασμών. Η πιο αποτελεσματική περίοδος εμβολιασμού είναι η παιδική και η εφηβική ηλικία. Παλαιότερα πίστευαν ότι ο εμβολιασμός δεν είχε νόημα μετά από 20 χρόνια. Ωστόσο, πρόσφατες μελέτες έχουν δείξει ότι ο εμβολιασμός κατά του HPV είναι επαρκής και αποτελεσματικός μέχρι την ηλικία των 45-47 ετών.
Εάν παρουσιαστεί ιογενής λοίμωξη, το καθήκον της δευτερογενούς πρόληψης είναι η διατήρηση της υγείας του ασθενούς, ιδιαίτερα της καλής κατάστασης του ανοσοποιητικού του συστήματος. Οι γυναίκες πρέπει να επισκέπτονται τακτικά έναν γυναικολόγο για να ανιχνεύουν ασθένειες που σχετίζονται με τον ιό στα αρχικά στάδια.